โศกนาตกรรมของหนูน้อยหมวกแดง ภาค 2

เนื้อเรื่อง

เมื่อวันที่  4  พฤศจิกายน  พ.ศ.2547  หนูน้อยหมวกขาวได้จากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ  และได้รับชื่อใหม่เพื่อเป็นตราแห่งโศกนาตกรรมในครั้งนั้น   หนูน้อยหมวกแดง เด็กน้อยวัย  8  ขวบ ต้องจากโลกนี้ไปจากการช่วยชีวิตคุณยายของเธอแต่โศกนาตกรรมนั้นยังไม่จบคราวนี้กลับมาใหม่ในภาค 2 ซึ่งรับรองความโหดที่ไม่น้อยหน้า ภาค 1 อย่างแน่นอน

     วันที่  25 ธันวาคม 2547  นับว่าเป็นวันคริสต์มาส  บ้านทุกหลังในอเมริกาได้เฉลิมฉลองกันอย่างครึกครื้นสนุกสนาน  แต่ที่บ้านของหนูน้อยหมวกขาวกลับเงียบสงบ  เพราะการจากไปของหนูน้อยหมวกขาว   คนที่เสียใจอย่างที่สุดคงไม่พ้น คุณยาย แกรน  ที่เป็นนี้บุญคุณหลานสาว  คุณยายเสียใจมากขนาดกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยทีเดียว  แต่ใครจะไปรู้หล่ะว่าในความเศร้าโศกเสียใจนั้นยังมีความแค้นที่แสนสาหัสบาดลึกอยู่ในใจ  เช้าวันรุ่งขึ้นคุณยายก็มานั่งจับเจ่าอยู่ที่ระเบียงบ้านบริเวณที่หนูน้อยหมวกขาวชอบมานั่งเล่นตุ๊กตาอยู่บ่อยๆ  คุณยายนั่งครุ่นคิดถึงวิธีแก้แค้นให้กับหลานสาวอยู่ทุกวินาที  ไม่ยอมให้เวลาสูญเปล่าแต่อย่างใด   สิ่งเดียวที่ยังวนเวียนอยู่ในหัวของคุณยายก็คือ  ภาพของหนูน้อยหมวกขาวตั้งแต่ต้นจนจบ  คุณยายนั่งคิดไปร้องไห้ไปอย่างยาวนาน  แล้วในที่สุดเวลายาวนานนั้นก็หมดลงพร้อมกับเกิดคำว่า
  \" แก้แค้น \"  ที่มันวูบไปวูบมาในหัวของคุณยายอยู่ตลอด  แล้วยามค่ำคืนก็คืบครานเข้ามา  ทุกคนในบ้านหลับหมดแล้ว  เหลือแต่เพียงหญิงสูงอายุที่ยังจัดของใส่กระเป๋าอย่างขะมักเขม้น   แล้วหญิงสูงอายุก็แต่งกายด้วยชุดสีดำดูองอาจ  แล้วก้าวออกจากประตูบ้านอย่างเงียบสงัด
โดยไม่ให้ใครรู้ตัว  หญิงชราเดินจ้ำอ้าวไปในความมืดมิดหวังแต่เพียงว่าจะต้องแก้แค้นแทนหลานสาวให้ได้เท่านั้น   โดยไม่นึกเลยว่าทุกคนในครอบครัวจะคิดอย่างไร   แต่ถึงแม้หญิงชราภาพจะคิดถึงครอบครัวอยู่ตลอดมันก็ไม่สามารถหยุดหล่อนเอาไว้ได้อย่างแน่นอน    แล้วกลางวันก็มาถึงบอกลาความมืดแห่งราตรีกาล    หญิงชรายังเดินต่ออย่างไร้จุดมุ่งหมาย   แต่แล้วจากเช้าวันใหม่ก็กลับกลายเป็นช่วงกลางวันที่ร้อนระอุ
หญิงชราตัดสินใจนั่งพักที่ใต้ต้นสนใหญ่กลางป่ารกทึบ   แล้วในเวลาเพียงครู่เดียว หญิงชราที่อ่อนล้าก็ผล็อยหลับไป    แล้วก็เกิดความฝันประหลาด    \" คุณยายคะๆ  หนูมาแล้วค่ะ \"  \" หนูน้อยหมวกขาวมาหายายสิมา \" \" คุณยายจะไปไหนคะ \" \" ยายเองก็ยังไม่รู้เลย รู้เพียงว่าจะ แก้แค้นๆๆๆๆๆๆๆๆ \" แล้วคุณยายก็ตื่นจากภวังค์   ดูเหมือนว่าหนูน้อยจะมาเข้าฝันหญิงชราเองก็กำลังอ่อนแรง  ก็ร้องไห้ออกมาไม่ยอมหยุด
\" ชั้นจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร \"
\" ชั้นเป็นต้นเหตุที่ทำให้หลานตายแต่ชั้นยัง... \"
\" ยังโทษคนโน้นคนนี้ว่าเป็นต้นเหตุ ทำไม...ฮือฮือ \"
หญิงชราควักมีดเล่มใหญ่ออกมาแล้วจ้องมันอย่างอาฆาต  แล้วทันใดเธอก็นำคมมีดที่แหลมคมแทงเข้าที่ท้องอย่างไม่กระนามมือ แทงแล้วแทงอีก อย่างโหดเหี้ยมแล้วชีวิตบั้นปลายก็ถูกเอามาทิ้งที่ป่านี้อย่างนาอนาถ